Robbrecht van Bethunelaan
ver­van­gings­bouw van 24 soci­a­le huurappartementen

We kno­pen aan met het uit­ge­werk­te voor­on­der­zoek. Het mas­ter­plan als basis. 

Het mas­ter­plan ver­trekt van de dui­de­lij­ke ambi­tie om samen­hang te cre­ë­ren tus­sen de site Sint-Jozef, de nieu­we woon­ont­wik­ke­ling en de bestaan­de soci­a­le woon­wijk. Op een hoger schaal­ni­veau bie­den de bestaan­de groe­ne wan­del- en fiets­as ten noor­den van de pro­ject­zo­ne (ver­bin­ding de Vloei en het cen­trum) en de hier­op aan­slui­ten­de groe­ne as (die ver­trekt van de Kerselaar) rug­gen­graat aan het masterplan. 

Bij de ver­de­re uit­wer­king van het mas­ter­plan en bij de keu­ze voor een voor­keurs­sce­na­rio zijn twee cri­te­ria bepa­lend geweest: 

1) de mate waar­in de site als een scha­kel fun­geert tus­sen de site St Jozef en de bestaan­de woonwijk 

2) de ver­schil­len­de fysie­ke en visu­e­le lin­ken die ontstaan 

Er is uit­ein­de­lijk geop­teerd voor twee lan­ge balk­vor­mi­ge volu­mes met in basis twee bouw­la­gen en op spe­ci­fie­ke pun­ten hoog­te-accen­ten. Met deze accen­ten wordt aan­slui­ting gezocht op de gro­te­re bouw­vo­lu­mes van de school en het WZC. Dit zijn we gaan ver­fij­nen om de voor­op­ge­stel­de ambi­ties nog ster­ker te kun­nen beantwoorden. 

Plannen op maat

We stel­len twee woon­en­sem­bles voor die erg rati­o­neel zijn opge­vat. Per bouw­laag zijn vier enti­tei­ten gegroe­peerd rond een cen­tra­le stijg­kern. Een pas­se­rel geeft toe­gang tot tel­kens 2 woonen­ti­tei­ten. Het meest wes­te­lijk ensem­ble telt twee bouw­la­gen en gedeel­te­lijk een der­de bouw­laag als accent. Het hoger gele­gen, oos­te­lijk ensem­ble telt drie bouw­la­gen en gedeel­te­lijk een vier­de bouw­laag, even­eens als accent. 

De ensem­bles zijn bei­de uit­ge­werkt als de kop­pe­ling van twee bouw­vo­lu­mes, een lager en een hoger volu­me (de ene keer, twee en drie bouw­la­gen, de ande­re keer, drie en vier bouw­la­gen). De kop­pe­ling gebeurt door een tus­sen­lig­gen­de cen­tra­le kern met daar­aan gekop­pel­de gale­rij­en op de ver­die­pin­gen. Ze rege­len de ver­ti­ca­le en hori­zon­ta­le circulatie. 

Thuiskomen begint aan de straat met zorg­vul­dig ont­wor­pen toe­gan­gen. Door de stijg­ker­nen cen­traal te voor­zien tus­sen de bei­de delen van elk ensem­ble, de geknik­te posi­tie van en het ver­schil in de hoog­te van deze bei­de delen zijn deze toe­gan­gen ook archi­tec­tu­raal gemar­keerd. De ensem­bles heb­ben door deze door de archi­tec­tuur gemar­keer­de inkom­par­tij­en een dui­de­lijk adres. Tussen bei­de inkom­par­tij­en is er een ster­ke visu­e­le con­nec­tie. De ene ligt wat hoger dan de ande­re. Het is moge­lijk om van de ene inkom door te ste­ken naar de andere. 

Er zijn vier type­grond­plan­nen ont­wik­keld waar­bij is inge­zet op het door­zon­prin­ci­pe. In de woning is gezocht om inter­ne cir­cu­la­ties zoveel moge­lijk te ver­mij­den wat inte­res­san­te grond­plan­nen gene­reert. Interessant voor het gebruik door rol­stoel­ge­brui­kers, maar het levert ook een bij­zon­de­re leef­kwa­li­teit. Elke woon­een­heid heeft een ter­ras dat paalt aan tel­kens leef­ruim­te en gro­te slaap­ka­mer. De leef­ruim­tes zijn steeds geschrankt wat de enti­tei­ten breed­te geeft en dia­go­na­le door­zich­ten oplevert.