OC en AC De Troubadour
Verbouwing en uit­brei­ding van ont­moe­tings­cen­trum ​‘de Neerbeek’ en her­be­stem­ming voor­ma­li­ge brandweerkazerne

De prin­ci­pes die vast­ge­legd wer­den in het mas­ter­plan Bissegem Binnenste Buiten wer­den in een ver­volg­tra­ject gekris­tal­li­seerd, met de beslis­sing om het bestaan­de ont­moe­tings­cen­trum niet node­loos uit te brei­den ten kos­te van de waar­de­vol­le publie­ke bui­ten­ruim­te in het groe­ne val­l­ei­ge­bied van de Neerbeek. Het bestaan­de ont­moe­tings­cen­trum ​‘de Neerbeek’ werd zo slechts beperkt uit­ge­breid en kreeg een gron­di­ge (en ener­ge­ti­sche) upda­te. De naast­ge­le­gen brand­weer­ka­zer­ne kreeg een her­be­stem­ming als ont­moe­tings­ruim­te, bibli­o­theek en adm­in­stra­tief centrum.

De ver­bou­wing van het bestaan­de OC zelf beperk­te zich in hoofd­zaak tot het ver­plaat­sen van de sani­tai­re voor­zie­nin­gen naar de zij­kant van het gebouw. Hierdoor ont­staat er bin­nen het bestaan­de volu­me een rui­me foy­er die voor­heen ont­brak. Door ook de ingang te scha­ke­len op de nieu­we foy­er richt het gebouw zich nu veel meer dan voor­heen naar het bin­nen­ge­bied. Om het tekort aan berg­ruim­te op te los­sen werd de bui­ten­ruim­te tus­sen het gebouw en de ach­ter­lig­gen­de per­ce­len func­ti­o­neel opge­vuld met ber­gin­gen die gescha­keld zit­ten op de gro­te zaal. Het gebouw kreeg een nieu­we iso­le­ren­de schil van grij­ze vezel­ce­ment­lei­en en natuur­kleu­rig gea­no­di­seerd alu­mi­ni­um bui­ten­schrijn­werk. Hierdoor vol­doet het gebouw terug aan de heden­daag­se ener­gie­pres­ta­tie-eisen en ver­min­der­de de ener­gie­vraag van het gebouw aanzienlijk.

Het gebouw van de brand­weer­ka­zer­ne werd geko­zen als dé plek bij uit­stek voor de huis­ves­ting van de bibli­o­theek, ver­ga­der­fa­ci­li­tei­ten en admi­ni­stra­tief cen­trum. De brand­weer­ka­zer­ne die leeg kwam te staan, was een gebouw met gro­te poten­tie omwil­le van haar ster­ke iden­ti­teit, bruik­ba­re gro­te ruim­tes, struc­tu­reel inte­res­san­te con­struc­tie. Haar posi­tie vlak naast het OC de Neerbeek liet toe een haal­baar beheers- en exploi­ta­tie­plan op te stel­len. Het gebouw is boven­dien een eigen­dom van de Stad Kortrijk, zodat er geen ver­wer­vings­kos­ten in reke­ning moesten gebracht wor­den. Door van de brand­weer­ka­zer­ne een publiek toe­gan­ke­lijk gebouw te maken werd de kracht van het bin­nen­ge­bied nog ver­sterkt. Er ont­stond een span­ning tus­sen het ont­moe­tings­cen­trum en de brand­weer­ka­zer­ne die func­ti­o­neel met elkaar ver­bon­den zijn maar fysiek van elkaar geschei­den zijn. Door een beperk­te uit­brei­ding te voor­zien is het moge­lijk meer pro­gram­ma op te nemen dan gevraagd. Het ont­moe­tings­cen­trum werd geen ​‘mas­to­don­tisch’ gebouw, maar wel twee gebou­wen op schaal, rond een plein waar ook acti­vi­tei­ten kun­nen plaats­vin­den die gel­inkt zijn aan het ontmoetingscentrum.