Vincentiushoven
een inclu­sief, eigen­tijds en ste­de­lijk woon­en­sem­ble aan het Begijnhofpark

Met drie bouw­vo­lu­mes definiëren we de rand van het pro­ject­ge­bied én geven we vorm aan twee bin­nen­ho­ven. De volu­me­trie van de bouw­vo­lu­mes en de tus­sen­lig­gen­de open ruim­te zijn gene­reus naar de buren aan de Groeningestraat. We laten de buren mee­ge­nie­ten van de per­spec­tie­ven naar het park en geven hun ach­ter­zij­des ook vol­doen­de licht en lucht. Een eer­ste gro­te bin­nen­hof vrij­waart de hoog­stam­mi­ge beuk, een twee­de hof is afge­stemd op het te behou­den erf­goed­pand Groeningestraat n° 20. Tussen de hoven en het park ont­wer­pen we een colon­na­de die de park­ge­vels van de gebou­wen verbindt. 

De volu­me­trie van de drie bouw­vo­lu­mes is in een ont­werp­pro­ces aan­ge­past en bewerkt tot haar hui­di­ge vorm. Variërend op een refe­ren­tie­hoog­te van drie hoge bouw­la­gen en een dak is er opge­bouwd naar het park, met een klein accent ter hoog­te van de OLV-kerk, en is er afge­bouwd naar de buren van de Groeningestraat. De volu­mes zijn zorg­vul­dig bij­ge­knipt wat geknik­te, kor­te gevels heeft opge­le­verd. De vari­a­tie in hoog­te resul­teert in ran­ke gevel­par­tij­en met een knip­oog naar de rit­mi­sche gevel­par­tij­en van het Begijnhof.

De dwar­se inplan­ting en de bij­zon­de­re volu­me­trie zor­gen van­af de parkzij­de voor een inte­res­san­te cas­ca­de die zich traps­ge­wijs inpast tus­sen de nieu­we Abby-hal en de kerk. De hoog­tes zijn sterk over­wo­gen en spe­len in op de ver­schil­len­de ruim­te­lij­ke con­di­ties en de ver­schil­len­de pro­fie­len aan­we­zig in de omge­ving: de variërende dak­lij­nen in de Groeningestraat met hoge nok­ken, als­ook de afwij­ken­de hoog­tes zoals deze van het voor­ma­li­ge rijksarchief. 

We geven het park haar ont­bre­ken­de rand. Deze is poreus waar­door deze een gro­te gelaagd­heid kent en de Groeningestraat er deel van laat zijn. De variërende hoog­tes ver­ster­ken dit nog en zijn een ver­rij­king voor de beeld­kwa­li­teit. Het hoog­te-accent is beheerst en als fol­ly een knip­oog naar Abby en de artil­le­riet­o­ren. De rand aan het park wordt omge­plooid ter hoog­te van de nieu­we publie­ke ruim­te met water­par­tij aan de geres­tau­reer­de omwal­ling van de voor­ma­li­ge dwang­burcht. De rand van het pro­ject zorgt samen met kloe­ke kerk­mu­ren voor een geka­derd beeld op het Begijnhofpark, een bij­zon­de­re nieu­we toegangspoort. 

De nieu­we bouw­vo­lu­mes hou­den met een tus­sen­ruim­te afstand van de per­ceels­mu­ren van de wonin­gen aan de Groeningestraat. De tus­sen­ruim­te wordt ont­wor­pen als een woon­steeg. De woon­steeg ver­bindt de toe­gan­gen tot de ver­schil­len­de gebou­wen. In de woon­steeg wordt de oude abdij­muur opge­waar­deerd in haar functie. 

Licht hel­len­de (groen)daken zor­gen voor een bekro­ning van de drie bouw­vo­lu­mes. Met deze dak­vor­men pas­sen de volu­mes zich in in het daken­land­schap dat zicht­baar is vanop de Sint-Maartenstoren, die van­daag toe­gan­ke­lijk is als een uit­kijk­punt. Het uit­zicht laat het belang zien van de vijf­de gevel! 

De eisen die de brand­weer oplegt aan de brand­weg ter hoog­te van Groeningestraat nr 34 zijn fors maar begrijp­baar. Nagenoeg de gan­se beschik­ba­re breed­te dient beschik­baar te blij­ven voor brand­wa­gens. Dit levert vele rand­voor­waar­den op om een kwa­li­ta­tie­ve en vlot toe­gan­ke­lij­ke woon­op­per­vlak­te te voor­zien. Daarom intro­du­ce­ren we ter hoog­te van nr 34 een heden­daags poort­je. We slui­ten de gevel­rij met een fijn­ge­voe­lig gevel­ont­werp van wit gelak­te sta­len elementen.