Sint-Pieters-Banden
Nevenbestemming paro­chie­kerk — rea­li­sa­tie ontmoetingscentrum

Kerkgebouwen zijn altijd plek­ken geweest waar de gemeen­schap samen­kwam en waar men­sen elkaar ont­moet­ten. Door een gemeen­schaps­huis te rea­li­se­ren wordt deze tra­di­tie ver­der­ge­zet en kan het gebouw een rol van bete­ke­nis blij­ven spe­len voor het col­lec­tief. De ambi­tie gaat ver­der dan lou­ter het kerk­ge­bouw terug een func­tie geven. Het is een pro­ject van kern­ver­ster­king, het cre­ë­ren van een cen­tra­le plek in en voor het dorp, het mar­ke­ren van het dorp in haar omgeving. 

De omge­ving wordt geken­merkt door idyl­li­sche beekoe­vers en een uit­ge­strekt kou­ter­land­schap afge­boord met hagen. Bijzonder is ook de ver­want­schap tus­sen de gemeen­ten Oudenaken en St Laureins-Berchem. De dorps­ker­nen wor­den ver­bon­den door een pit­to­resk pad door het land­schap. Het pro­ject van de her­be­stem­de kerk kan de ver­want­schap tus­sen bei­de dor­pen ver­ster­ken. Dit door het wer­vend ver­mo­gen van de nieu­we plek: de functionaliteit(en), de beeld­kwa­li­teit, de uit­stra­ling, het bij­zon­de­re van de plek, ….

De func­ti­o­na­li­tei­ten van de hui­di­ge paro­chie­zaal wor­den opge­no­men in het nieu­we pro­ject. In het schip van de kerk wordt een vloer­plaat inge­bracht. Daarmee wordt een bij­ko­mend niveau gecre­ëerd maar tege­lijk ook een pla­fond voor een poly­va­len­te ruim­te op maat, in opper­vlak­te en in hoog­te. Het pla­fond maakt de poly­va­len­te ruim­te ook beheers­baar in func­tie van kli­ma­ti­sa­tie en onder­houd. De indu­stri­ë­le keu­ken wordt inge­bracht ter hoog­te van de bestaan­de sacris­tie, de bar ter hoog­te van het koor. 

De ambi­tie van het pro­ject is rui­mer dan lou­ter de huis­ves­ting van de paro­chie­zaal. Zo is de ruim­te boven een extra. Ze kan inge­zet wor­den voor tal van acti­vi­tei­ten maar heeft ook zon­der pro­gram­ma haar bete­ke­nis: als leeg­te of stil­teruim­te. Door het voor­zien van vides ter hoog­te van de inkom en het koor blijft de groot­se erva­ring van het kerk­ge­bouw bewaard. De vides zor­gen ervoor dat de bak­ste­nen gewel­ven deel blij­ven van de erva­ring op het gelijk­vloers, zo ook het fres­co ​‘De acht zalig­he­den’. Het por­taal is ten allen tij­de een plek waar men als pas­sant even halt kan hou­den en een blik kan wer­pen in het gebouw, zelfs als het geslo­ten is.